EΝΑ ΕΞΩΤΙΚΟ ΦΡΟΥΤΟ κάποτε, με καταγωγή την μακρινή Κίνα, αγαπούσε τόσο πολύ την Ελλάδα, που κάποια στιγμή αποφάσισε να έρθει να μείνει μόνιμα. "Με λένε Λι-τσι, και είμαι μια μικρή κινεζούλα!", είπε στα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου, τα οποία την υποδέχθηκαν θερμά.
Τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί, και έτσι κράτησε όλες τις συνήθειες που είχε στη χώρα της: έτρωγε το ρύζι με τα ξυλάκια, υποκλινόταν κάθε φορά που χαιρετούσε κάποιον και κρατούσε χρωματιστές ομπρέλες με πανέμορφα σχέδια όποτε έβγαινε για περίπατο. Δεν ήταν λίγες δε οι περιπτώσεις που έπαιρνε έναν υπνάκο σε ασυνήθιστες μεριές και ώρες: στο πάρκο, στο θρανίο ή στο λεωφορείο, όπως ακριβώς έκανε και στη χώρα της.
Και έτσι τα άλλα φρούτα και λαχανικά τη θεωρούσαν περίεργη, και την απέφευγαν, αφού όλα αυτά τους φαίνονταν ασυνήθιστα. "Ίσως έρχεται από κάποια ασήμαντη χώρα...", έλεγαν αναμεταξύ τους γεμάτα απορία για το τι πραγματικά συνέβαινε.
Ώσπου μια μέρα, το μανταρίνι που ήθελε να μάθει Κινέζικα σκέφτηκε να την πλησιάσει και να της ζητήσει να το μάθει τις βασικές λέξεις. Αυτή συμφώνησε, όμως σε αντάλλαγμα του ζήτησε πρώτα να της μιλήσει για το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού. Τα άλλα φρούτα και λαχανικά μαζεύτηκαν τριγύρω τους από περιέργεια μόλις το μανταρίνι δέχθηκε.
"Η ιστορία της Ελλάδας ξεκινάει από τα πολύ αρχαία χρόνια", είπε το μανταρίνι, και συμπλήρωσε: "...όπως και της Κίνας βέβαια". Τα άλλα φρούτα και λαχανικά συμφώνησαν, και έψαξαν σε βιβλία ιστορίας για να το επιβεβαιώσουν. Ήταν αλήθεια.
"Έχουμε πολλούς μεγάλους φιλοσόφους, όπως τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη", είπε στη συνέχεια, και μετά από λίγη σκέψη συμπλήρωσε: "...και εσείς βέβαια έχετε τον Κομφούκιο και τον Λάο Τσε". Και αυτή τη φορά τα φρούτα και λαχανικά ενθουσιάστηκαν που το άκουσαν, και έτρεξαν σε εγκυκλοπαίδειες για να μάθουν περισσότερα.
"Εμείς έχουμε τον Παρθενώνα που είναι ένα θαύμα αρχιτεκτονικής", είπε πάλι το μανταρίνι. "Αλλά και εσείς το μεγάλο Σινικό Τείχος που φαίνεται από το φεγγάρι!", συμπλήρωσε με ενθουσιασμό, και τα άλλα φρούτα και λαχανικά για μια ακόμη φορά το επιβεβαίωσαν.
Έπειτα συνέχισαν για ώρες να αναφέρουν τι είχε προσφέρει ο κάθε λαός στις τέχνες, τις επιστήμες και τα γράμματα. Αφού ανέλυσαν το θέμα αρκετά, το μανταρίνι είπε στη Λι-τσι: "εγώ τήρησα τη συμφωνία μου. Σειρά σου τώρα να με μάθεις Κινέζικα. Θα χαρώ πολύ λοιπόν αν μου πεις πως λένε την Ελλάδα στη μητρική σου γλώσσα!"
Μόλις το άκουσε η Λί-τσι πήρε μια κιμωλία και έγραψε δυο μεγάλα ιδεογράμματα στον πίνακα. Έπειτα είπε δυνατά στα φρούτα και λαχανικά: "Ήδη από τα αρχαία χρόνια την αποκαλούμε Σι-Λα, και σημαίνει... ο άλλος μεγάλος πολιτισμός!". Αυτά ξέσπασαν σε χειροκροτήματα μόλις το άκουσαν.
Από εκείνη τη μέρα τα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου καλωσόρισαν τη Λι-Τσι στην παρέα τους, και δε σταμάτησαν ούτε λεπτό να τη ρωτάνε για την πατρίδα της, αφού κατάλαβαν πως η Κίνα έχει έναν πολιτισμό ισάξιο της Ελλάδας.
