ΕΝΑ ΡΟΔΙ ΚΑΠΟΤΕ έχει ξεμείνει μόνο του πάνω στη ροδιά μέσα στο καταχείμωνο. Και ενώ τα άλλα φρούτα και λαχανικά στον κήπο απολάμβαναν την παρέα που έκαναν αναμεταξύ τους, αυτό προτιμούσε τη μοναξιά του.
"Νιώθω πολύ τυχερό που είμαι το μόνο ρόδι που ξέμεινε στο δέντρο", έλεγε στα άλλα φρούτα του κήπου και τους έδειχνε τα άλλα ρόδια που είχαν πέσει στο έδαφος.
"Είναι γιατί δεν έχει έρθει η Πρωτοχρονιά ακόμη για να σε σπάσουν", του είπαν μια κρύα μέρα του χειμώνα τα πορτοκάλια απ' το διπλανό δέντρο. Έπειτα του εξήγησαν το έθιμο "του σπασίματος", δηλαδή πως κάθε φορά που έρχεται η Πρωτοχρονιά κάθε νοικοκύρης σπάζει από ένα ρόδι πριν μπει στην πόρτα του σπιτιού ώστε να φέρει καλή τύχη. Το καλό μας ρόδι απόρησε με αυτό που άκουσε αλλά δεν έδωσε σημασία.
Την επόμενη μέρα όμως που ήρθε η νοικοκυρά και το μάζεψε απ' το δέντρο, αυτό τρομοκρατήθηκε. "Σίγουρα θα με σπάσει", σκέφτηκε καθώς αυτή το τοποθέτησε πάνω στο σκρίνιο. Έπειτα παρατήρησε πως δίπλα του η νοικοκυρά είχε αφήσει ψιλά για να δώσει στα κάλαντα και κατάλαβε πως οι ώρες του ήταν μετρημένες: ήταν Παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Έτσι λοιπόν αποφάσισε να δράσει για να σωθεί. Μόλις σιγουρεύτηκε ότι η νοικοκυρά είχε επιστρέψει στις δουλειές της, πήγε και κρύφτηκε πίσω απ' τα στολίδια κοντά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εκεί είδε ένα άλλο ρόδι, από πλαστικό, το οποίο βρισκόταν μαζί με άλλα στολίδια πάνω σε ένα διακοσμητικό πιάτο.
"Γιατί δεν παίρνεις τη θέση μου στο αυριανό σπάσιμο;", πρότεινε στο πλαστικό ρόδι και του ζήτησε να αλλάξουν θέσεις ώστε να τη γλιτώσει. Αυτό, αφού το σκέφτηκε καλά, του απάντησε: "Όχι γιατί είμαι από πλαστικό που δεν σπάει και θα έρθει κακοτυχία στο σπίτι αν αλλάξουμε θέσεις". Τα άλλα πλαστικά στολίδια συμφώνησαν.
Τότε το καλό μας ρόδι σκέφτηκε ένα άλλο σχέδιο για να τη γλιτώσει. Δανείστηκε ένα πέταλο από τα άλλα στολίδια και μάζεψε λογής λογής γιρλάντες για να τυλιχθεί. Έπειτα και αφού σιγούρεψε πως η νοικοκυρά δεν κοιτούσε, πήγε στο μπάνιο και έψαξε ένα - ένα τα μπουκαλάκια. Εκεί βρήκε ένα γυαλιστικό παπουτσιών με το οποίο αλείφθηκε ολόκληρο ώστε να λαμπιρίζει σαν πλαστικό, καθώς και μια κολώνια με την οποία ψεκάστηκε. Αφού κοιτάχτηκε καλά καλά στον καθρέφτη και σιγουρεύτηκε πως κανένας δεν θα το καταλάβαινε, πήγε πίσω στο σαλόνι και κάθισε δίπλα στο άλλο ρόδι, το πλαστικό, και τυλίχθηκε με τις γιρλάντες για να θυμίζει κι αυτό στολίδι.
Την επόμενη μέρα το πρωί που ήρθε ο γιος της νοικοκυράς, αυτή παραξενεύτηκε πολύ. "Μα εδώ το άφησα...", του είπε, και του έδειξε το σκρίνιο. Αυτός πάλι δεν πτοήθηκε καθόλου: αφού έψαξε όλο το σαλόνι βρήκε πάνω στη γυάλινη πιατέλα δυο ρόδια: το πλαστικό και το κανονικό, το οποίο λαμπίριζε κι αυτό σαν πλαστικό. Μπερδεύτηκε πολύ.
"Ποιο απ' τα δυο ειναι το αληθινό;", αναρωτήθηκαν και αποφάσισαν να τα πλύνουν για να το εξακριβώσουν. Το πλαστικό ρόδι με το πλύσιμο δεν άλλαξε καθόλου. Απ' το κανονικό ρόδι πάλι με το πλύσιμο έφυγε όλο το γυαλιστικό και η κολώνια, και η φυσική του μυρωδιά πλημμύρισε το σπίτι.
"Κρίμα να το σπάσουμε, τόσο όμορφα που μυρίζει!", είπαν αναμεταξύ τους μόλις έφτασε η ευωδία του στα ρουθούνια τους και αποφάσισαν εκείνη τη χρονιά να κάνουν μια εξαίρεση και να μην τηρήσουν το έθιμο. Αντ' αυτού το έβαλαν μέσα στη φρουτιέρα στην κουζίνα ώστε με τη μυρωδιά του να ομορφαίνει τα πρωινά τους.
Και έτσι το καλό μας ρόδι την γλίτωσε, μα και κατάλαβε πως δεν είχε καμία ανάγκη να πάρει τη θέση του πλαστικού.
