ΕΝΑ ΚΡΙΤΣΙΝΙ ΚΑΠΟΤΕ σε ένα φούρνο είχε μεγάλη αγάπη για τη ζωγραφική τοπίων. Καθώς όμως είχε μάθει να ζωγραφίζει μόνο απλά τοπία, όπως θάλασσες, ουρανούς και βουνά, έψαχνε για την έμπνευση που θα το έκανε να ζωγραφίσει το νέο του αριστούργημα.
Έτσι, όταν κάποια στιγμή έτυχε με τα αρτοσκευάσματα και σφολιατοειδή να πάνε ταξίδι στη γειτονική Ιταλία, αυτό τόσο εντυπωσιάστηκε απ’ τα υπέροχα τοπία που άρχισε να ζωγραφίζει δίχως σταματημό.
Πρώτα λοιπόν, πήρε να ζωγραφίσει το Κολοσσαίο. Τόσο μεγάλο που ήταν το κτίριο όμως και καθώς είχε σταθεί από κάτω, το κριτσίνι χρειάστηκε να στραβολαιμιάσει για να το δει καλά και έτσι το ζωγράφισε κι αυτό στραβό. Τα αρτοσκευάσματα γύρισαν με τη σειρά τους το χαρτί στραβά ώστε να απολαύσουν το δημιούργημά του και να παρατηρήσουν καλά τις λεπτομέρειες της ζωγραφιάς. «Θα ταν πιο ωραίο αν το έκανες ίσιο», του είπαν με νόημα.
Δίχως να απογοητευτεί, το καλό μας κριτσίνι ύστερα πήρε όλα τα γνωστά κτίρια με τη σειρά: πρώτα τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, ύστερα τον Καθεδρικό στο Μιλάνο, τα Κανάλια της Βενετίας κ.λπ. Όσο κι αν το προσπάθησε όμως, τόσο ψηλά ήταν όλα αυτά τα μεγαλειώδη κτίρια που δεν κατάφερε να ζωγραφίσει κανένα ακριβώς όπως το έβλεπε. Κι έτσι, κανένα από τα αρτοσκευάσματα δεν βρέθηκε να εντυπωσιαστεί.
Παίρνοντας το τρένο της επιστροφής, έτυχε να σταματήσουν στην Πίζα και να δουν τον ξακουστό… Πύργο της. «Αυτό να ζωγραφίσεις για να σου βγει στραβό!», είπαν τα άλλα αρτοσκευάσματα κοροϊδευτικά και έσκασαν στα γέλια. Το καλό μας κριτσίνι όμως καθόλου δεν πτοήθηκε: πήρε χαρτί, μολύβια και πινέλα, στάθηκε κάτω από τον πύργο και τον ζωγράφισε ακριβώς όπως τον έβλεπε μπροστά του. Εφόσον στραβολαίμιαζε, του βγήκε… ίσιος.
«Είδες που είναι όλα θέμα προοπτικής», αναφώνησαν αυτά μόλις είδαν το δημιούργημά του αλλά και ενθουσιάστηκαν με το ταλέντο του. Ύστερα το καταχειροκρότησαν, αφού τα κατάφερε περίφημα.
Φήμες λένε ότι πολλά χρόνια αργότερα ξεπέρασε σε ταλέντο τους μεγαλύτερους Ιταλούς ζωγράφους της Αναγέννησης.