ΜΙΑ ΒΑΝΙΛΙΑ κάποτε σε ένα μανάβικο ήταν πολύ καχύποπτη και συνέχεια ανησυχούσε πως τα άλλα φρούτα και λαχανικά απέφευγαν την παρέα της.

Το κακό παράγινε όταν μια ωραία μέρα του Φθινοπώρου, το βλέμμα της έπεσε πάνω σε μια κλειστή πρόσκληση. Με το που την είδε, άρχισε να υποπτεύεται πως τα άλλα φρούτα και λαχανικά κάτι σκάρωναν, και αναρωτιόταν αν θα την προσκαλούσαν και αυτή.

Όμως οι ώρες περνούσαν και κανένας δεν ανέφερε τίποτα μπροστά της. Όποιο άλλο φρούτο και λαχανικό δε ρωτούσε αν είχε λάβει πρόσκληση, αυτό κατευθείαν άλλαζε θέμα και της απαντούσε άλλα αντ' άλλων. Με τα πολλά και αφού είδε κι απόειδε και η ώρα περνούσε, άρχισε να απογοητεύεται. "Εγώ πρόσκληση δεν έχω;", σιγομουρμούρισε με παράπονο.

Τότε, και καθώς τα άλλα φρούτα και λαχανικά είχαν βγει έξω στον κήπο, αυτή βρήκε την ευκαιρία και πλησίασε το τραπέζι, πάνω στο οποίο βρισκόταν ένας φάκελος κλειστός. Με τα χέρια της τρεμάμενα, τον άνοιξε και ίσα που πρόλαβε να διαβάσει δυο γραμμές από την πρόσκληση, ώσπου από την άλλη πλευρά του δωματίου φάνηκε το δαμάσκηνο, το οποίο έτρεξε προς το μέρος της, της πήρε το φάκελο απ' τα χέρια, και της είπε αυστηρά: "Δεν είναι για σένα!".

Η καημένη η βανίλια τόσο στενοχωρήθηκε που βγήκε έξω στον κήπο να πάρει αέρα.  Περπάτησε, και περπάτησε, και έβαλε τα κλάματα στην ιδέα πως τα άλλα φρούτα και λαχανικά θα έκαναν πάρτυ και πως δεν την είχαν προσκαλέσει. Αφού έκλαψε καλά καλά και ξεθύμανε, έκανε να πάει πίσω στο μανάβικο, όμως τόσος ήταν ο καημός της που προτίμησε να κάτσει κάτω απ' το παράθυρο και να συνεχίσει να κλαίει.

Τότε ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και από τη χαραμάδα ξεπρόβαλε το δαμάσκηνο, το οποίο της είπε: "έλα μέσα!".

Αυτή το άκουσε, και μόλις μπήκε στο δωμάτιο, έμεινε με το στόμα ανοιχτό με αυτό που είδε: όλα τα φρούτα και λαχανικά μαζεμένα, φορώντας γιορτινά καπέλα και κρατώντας μπαλόνια, να την περιμένουν πως και πως. "Δεν πήρες πρόσκληση γιατί... είναι πάρτυ έκπληξη! Χρόνια πολλά Βανίλια!", της είπαν και αυτή ξέσπασε σε δάκρυα, αυτή τη φορά απ' τη χαρά της, αφού είχε σπαταλήσει τόση πολλή ενέργεια στο να ανησυχεί που είχε ξεχάσει πως... είχε γενέθλια!

Και έτσι, εκείνη τη μέρα όχι μόνο το καταχάρηκε, αλλά και συνειδητοποίησε πως τσάμπα στενοχωριόταν.