EΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΡΑΚΕΤΕΣ κάποτε σε μια παραλία είχαν πολύ έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να τσακώνονται συνέχεια και να την πληρώνει το μπαλάκι του τέννις.
Έτσι μια μέρα που το κακό παράγινε, αυτό εμφανίστηκε με τσιρότα στα μάγουλα και τους ενημέρωσε πως θα κάνει απεργία μέχρι να το ζητήσουν συγνώμη που τόσο καιρό το χτυπούσαν με δύναμη.
Αυτές πάλι, ούτε να το ακούν δεν ήθελαν. «Παραείσαι ευαίσθητο», του είπαν και αντί να του ζητήσουν συγνώμη, το κατηγόρησαν ότι έφταιγε αυτό που ήθελε να τεμπελιάσει. Για να του αποδείξουν μάλιστα πόση λίγη ανάγκη το είχαν, ζήτησαν από μια μπάλα βόλεϊ που βρήκαν εύκαιρη να πάρει τη θέση του.
Αυτή δοκίμασε για λίγο, όμως αφού κατάλαβε πως θα την χτυπούσαν με δύναμη και πως παραήταν ελαφριά για τέτοια δουλειά, τους είπε: «Προτιμώ να με χτυπούν με τα χέρια». Και με αυτά τα λόγια τις άφησε και πήγε να βρει τα υπόλοιπα μπανιερά.
Αυτές μόλις το άκουσαν, θύμωσαν ακόμη περισσότερο. Έτσι για να αποδείξουν στα άλλα μπανιέρα πως δεν τα είχαν ανάγκη, άρχισαν να παίζουν τέννις δίχως μπάλα, ρίχνοντας το φταίξιμο αναμεταξύ τους. «Να δεις που χωρίς άλλον να κατηγορούν, πλακώθηκαν αναμεταξύ τους», είπαν τα άλλα μπανιέρα και λύθηκαν στα γέλια, αφού ο θόρυβος που έκανε το ξύλο τους καθώς χτυπούσαν αναμεταξύ τους είχε τραβήξει την προσοχή όλης της παραλίας.
Αυτές πάλι μόλις κατάλαβαν τι είχε συμβεί έγιναν κόκκινες από ντροπή και ζήτησαν συγνώμη από το μπαλάκι καθώς από τους λουόμενους για τη φασαρία που έκαναν.
Από τότε χτυπούν το μπαλάκι πάντα απαλά και έμαθαν να συνεργάζονται αντί να τσακώνονται.
